Τα ουσιαστικά ακολουθούνται από τα αντίστοιχα άρθρα (σε έντονη γραφή): Θεός, ὁ.
Τα επίθετα παρατίθενται στο αρσενικό γένος το οποίο συνοδεύεται από τις καταλήξεις -μετά από παύλα- του θηλυκού και του ουδετέρου: Ἁγνός -ή -ό.
Η φωνητική μεταγραφή, που ακολουθεί τους κανόνες τού διεθνούς αλφαβήτου αλλά προσαρμοσμένους στις ιδιαιτερότητες της ισπανικής γλώσσας, παρατίθεται μέσα σε αγκύλες: Θεός, ὁ [θeós].
Η μετάφραση στην ισπανική συναντάται μετά την φωνητική μεταγραφή του όρου (σε απλή γραφή): Θεός, ὁ [θeós] Dios.
Τη μεταφορά του όρου ακολουθεί, όπου θεωρείται απαραίτητο, σύντομο επεξηγηματικό κείμενο (σε πλάγια γραφή): Καθαρά Δευτέρα, ἡ [kaθará δeftéra] Lunes de Purificación. Lunes puro. Primer día de Cuaresma, que siempre es un lunes.
Ο νεολογισμός που προτείνεται όταν η ισπανική γλώσσα δεν διαθέτει τον αντίστοιχο όρο, συνοδεύεται από έναν αστερίσκο: Ἀντίδωρο(ν), τό [andíδoro(n)] Antidoro*. Pequeño trozo de pan bendito, de la Προσφορά. Se reparte a los fieles después de la misa.
