o ΑΓΑΠΗΤΟΣ, Β., “Αφιέρωμα στον Καραγκιοζοπαίχτη”, Νιοχώρι 3 (1972), σσ. 25-31.
o ΑΝΩΝΥΜΟΣ, “Η δεύτερη γενιά των Σπαθάρηδων και η Οδύσσεια του Θεάτρου Σκιών”, Ρόδα 8 (1969).
o ΑΝΩΝΥΜΟΣ, “Ο Αλέξανδρος: Ένας διάλογος του Μ. Μουντέμη με τον καραγκιοζοπαίκτη Γιαραμούκη”, Άρδην 92 (2013), σ. 42.
o ΑΝΩΝΥΜΟΣ, “Η δεύτερη γενιά των Σπαθάρηδων και η Οδύσσεια του Θεάτρου Σκιών”, Ρόδα 8 (1969).
o ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ α) “Ο Καραγκιόζης σήμερα: Έλληνες Καραγκιοζοπαίχτες”, Νήμα 7-8. β) Επιθεώρηση Τέχνης 22 (1965). γ) Θέατρο 10 (1963).
o Α. Κ., “Ο Χαρίδημος παράτησε το μπερντέ και σκαρώνει είδη λαϊκής τέχνης”, Τετράδιο, (7.08.1974-75).
o ΔΑΝΕΛΗΣ Α., “Αναφορά στον Μάνθο Αθηναίο”, Φαρφουλάς 11 (2009), σσ. 34-35.
o ΕΥΚΑΡΠΙΔΟΥ, Εμ., “Οι Καραγκιοζοπαίχτες”, Νέα Εστία 102 (1977), 1020-1027.
o ΙΕΡΩΝΥΜΙΔΗΣ Μ., Ο Αθηναϊκός Καραγκιόζης του Αντώνη Μόλλα. Η μελέτη του Louis Roussel «Karagheuzou un Théâtre d΄ombres à Athènes» και άλλα κείμενα, Αθήνα, Χρήστος Ε. Δάρδανος, 2003, 415 σελ.
o ΚΑΡΤΣΩΝΑΚΗ-ΝΑΚΗ, Α., “Ένας λαϊκός καλλιτέχνης”, Θεόφιλος, Σικελιανός, Σαββίδης, Απάρτης, Λαϊκός Καλλιτέχνης, Καραγκιόζης, Ηχώ της Σμύρνης, Λαϊκή Αγιολογία, Αθήνα, Το Ελληνικό βιβλίο, 1974, σσ. 45-52.
o ΝΑΚΗΣ, Ν.,“Έvας λαϊκός καλλιτέχvης”, Νεoελληvικά Γράμματα 182 (1940), σ. 3, 10.
o ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ, Ι., “Από τη λαϊκή μας παράδοση: Ο Καραγκιοζοπαίχτης Γιάνναρος”, Εφημ. Φραγκάτα 27 (Ιαν. 2008).
o ΠΕΤΡΗΣ, Γ., “Ένας γνήσιος καλλιτέχνης. Ο Καραγκιόζης του Μιχόπουλου”, Επιθεώρηση Τέχνης 127, (1965), σσ. 88-92.
o ΣΤΑΥΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, A., "Παράδοση και ανανέωση: ο Καραγκιοζοπαίχτης Ντίνος Θεοδωρόπουλος στην Πάτρα της δεκαετίας του 1930", Το Ελληνικό θέατρο από τον 17ο στον 20ό αιώνα. Πρακτικά Α΄ Πανελλήνιου Θεατρόλογικού Συνεδρίου, Ιωσήφ Βιβιλάκης (επιμ.), Αθήνα, Ergo – Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, 2002, σσ. 263-274.
o ΧΑΤΖΑΚΗΣ, Μ., “Γιώργος Χαρίδηµος”, στον τόμο: Ελληνικό Θέατρο Σκιών, Θεσσαλονίκη, Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών Α.Π.Θ., 2003, σ. 57.
——————, ”∆ηµήτρης Μόλλας (Παπούλιας)”, στον τόμο: Ελληνικό Θέατρο Σκιών, Θεσσαλονίκη, Τελλόγλειο Ίδρυµα Τεχνών Α.Π.Θ., 2003, σ. 45.
——————,“Κάθε βράδυ νέο έργο... Τριακόσιες και πλέον παραστάσεις γεννήθηκαν αθόρυβα και ταξίδευαν τις γειτονιές στο όνειρο...”, Επτά Ημέρες της Καθημερινής, (3.01.1999), σσ. 6-8.
o ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΑΖΗΣ, Θ., “Αναζητώντας τον Γιάννη Μπράχαλη. Οι όροι και τα όρια της προφορικής ιστορίας στην περίπτωση του ελληνικού Θεάτρου Σκιών”, στον τόμο: Στέφανος. Τιμητική προσφορά στον Β. Πούχνερ. Επιμ. Ιωσήφ Βιβλιάκης, Αθήνα, Εκδ. Ergo - Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Αθηνών, 2007, σσ. 1337-1345.
o ΧΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ, Α., «Ο “αιρετικός” Ζακυνθινός καραγκιοζοπαίκτης Παύλος Επτανήσιος μέσα από σύνεργά του, μαρτυρίες και αρχεία μουσείων-ιδρυμάτων και ιδιωτικών συλλογών», Πρακτικά Η΄ Διεθνούς Πανιόνιου Συνεδρίου, Κύθηρα 21-25 Μαΐου 2006, ΙΙΒ΄, Αθήνα, (2009), 509-538.
——————, «Σπύρος Μοσχογιάννης, ένας Αιγυπτιώτης ανδρεικελοπαίχτης στην Κύπρο. Τα πρώτα τεκμήρια», Κυπριακαί σπουδαί. Δελτίον της εταιρείας κυπριακών τ. ΟΔ', Λευκωσία, (2010), (έκδ. 2012), 234-245.
o ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, Β., “∆ηµήτρης Σαρδούνης: Ο τραγικός Μίµαρος, ο αναµορφωτής του θεάτρου Σκιών”, στον τόμο: 1ο ∆ιεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Σκιών, Πάτρα, ∆ΕΠΑΠ, 2001, σσ. 26-55.
——————, Ορέστης. Ο πατρινός Καραγκιοζοπαίχτης Ανέστης Βακάλογλου και δύο ανέκδοτα έργα: Γιάννης Μπεκιάρης, Η καταστροφή των Καλαβρύτων, Πάτρα, Αχαϊκές Εκδόσεις, 1999.
o
ΧΡΥΣΙΝΑΣ, Γ.:
“Ο Καραγκιοζοπαίκτης Μελίδης”, Μαραθώνας 32, (1979), σ. 4.
